Geschiedenis

Hoe zit dat nou precies?

De Heikneuters... sinds 1961... Of sinds 1962?
De eerste prins in 1963!
Verrek ge zot nog unne skonne Prins carnaval zijn, zi Sjors tigge d´n auwe van Rossum.
't Was november 1961 in de café van Betsy en The Arts.

Ze hannum van unnen auwe krant gevauwe papierre steek op gezet, zo mar vur de flauwe kul. 'n Toffelkleed dee dienst as cape en unne biljertkeu war de scepter. Vastenavond bestond toender tijd wel mar carnaval nog nie. ´n Boerekapel ok nog nie mar rommelspotterij wel. In Liessent bij Brox was in die joare ´n beurs, ´n sort sosietijt vur de boere en middenstanders. ´s Oves no zon beurs zakte de Mariahoutse delegatie wel ´s af bij Wout Govers of Betsie Arts.

Toen dè in 1961 ok wir is gebeurde, en er van de stee in de umgeving zachjes an iets van carnavalssignalen opgevange werd, en toen ok nog d´n auwe van Rossum vur de flauwekul van unne auwe krant gevauwe steek opzette, was de uitspraak van Sjorse: 'Verrek ge zot nog unne skonne Prins carnaval zijn!' Genoeg dor mi, was eigelijk de vlam in de pan geslagge. Er werd wa weiter over geauwhoert, want dè konne ze toen ok al! Hoenderboom vond de´t ter toch echt zoiets as ´n carnavalsclub moes zen. Al gauw echtig was er ok in Mariahout ´n sociëteit en van dor uit kwam er as vaneiges ´n sort commissie, en wel:

Zie foto 'De oprichters'... Van links naar rechts: Martien van Uden; Toon Vermeulen; Jan Verkampen; Cor van den Broek; Tinus Vermeulen. Onder: Toon van Hemmen; Noud Maas; Sjors Slaats; Wim Gilsing; Frans Maas en The Arts.

Toen ´t in februari 1962 carnaval was han ze nie een mar 11 Papierre mutsen gevauwe. Ze han er zelfs al inne zo gek wete te kriege um nar te zijn. D,n innigste die toen “n echt, en nie van papier, narrepak an ha. Dè war der inne die toen mi ´n dochter van Willem van den Broek liep; Wimke Gilsing! ´t Heikneuterstel was geborre mar unnen echte Prins han ze nog nie want d'n auwe van Rossum zag dè toen toch nog nie meteen zitten. Ze klotte dè joar mar wa an en han verschrikkelijk veul lol! Eerste raad van elf zonder Prins.

´t war zo goed bevalle desse ´t joar dorop mi carnaval '63 unne echt uitgedoste Prins han: Prins Max 1.

De papiere mutsen werden vervangen dur echte steken en zelfs ´n Prinses ontbrak nie: Mientje van de Linden! Ze han ´n bestuur, ze krege echte dansmarietjes en ok de boere kapel ontstond. Prins Max beviel ´t zo goed det ie ´t 2 joar op rij dee. D´n innigste beeldhauwer van Mariahout werd verzocht unnen Heikneuter te maken. D´n auwen Arts was dè wel toevertrouwd. Die kon altijd gruwelijk overdrijve en dè kwam dan ok goed tot uitdrukking in z´n creatie.

´t Werd unnen overdikke betonne kneuter, ´n pionier boerke uit de hei mi de pioniersschop In de rust standen en vur die gelegenheid in unne slipjas an, wa ´t feestvieren moest symboliseren. Hij was zo zwoar det ie spontaan dur de vloer gezakt war. Hij moet wel ´n byzondere kunstwaarde gehad hebben want ze hebben um meer weg gehalt dan ´n schilderij van Rembrand of een van van Goch. Mar hij kwam ok altijd wir trug al koste dè oit veul bier en dè werd wir broederlijk opgezope. Na Prins Max kwam Prins Toon (Donkers). Ok die kon er gin genoeg van kriege en dee ´t ok twee joar. Na hun kwamen er nog vele. De carnaval werd steeds populairder en de vereniging bloeide uit. Er werden kletsavonden georganiseerd voor de bejaarden (tegenwoordig heet dat bond van ouderen) en voor invalide en verstandelijk gehandicapten. De carnavals optocht werd elk joar langer. Een van de eerste Prinsenwagens was niet meer dan ´n versierde lange Jan, later werden ´t grote mobiele kastelen.

Toch zat in 1976 de klad er even in. In dat jaar was er nauwelijks of geen activiteit en een gedeelte van de ouwe raad van elf week uit naar Keldonk om daar onderling toch carnaval te vieren. Maar de vereniging was op sterven na dood. Guus Fransen was diegene die de draad weer oppakt en de mensen weer bij elkaar bracht en vergaderingen organiseerde. Jan Swinkels werd de nieuwe Prins en het enthousiasme knalde de pan uit. Alsof de geschiedenis zich herhaalde. Ook deze eerste Prins na de heroprichting werd voor de tweede maal gekozen. De kletsavonden werden populairder dan ooit; ´t leden bestand steeg.

Tijdens ´t korte voorzitterschap door Jan van Heeswijk werd ook (vooral op initatief van hem zelf) voor ´t eerst de boerenbruiloft georganiseerd. Dat was een dankbare vernieuwing van de carnavalsactiviteiten. Jan Swinkels nam later ´t voorzitterschap over en behield dat 15 jaar lang. Zo lang had ´t nog geen voorzitter volgehouden. Bij het derde lustrum dus 3x11 dus 2x eerder hebben we een lustrum mogen vieren. In 1973 met Prins Jan Heesakkers en in 1984 met Prins Albert van den Boogaard.

En in 1995 het 33 jarig jubileum met Prins Toon Gevers. In 2006 hebben we ons 44 jarig jubileum gevierd met Prins Mari de Rijt. Door allerlei vaste tradities is er in 50 jaar eigenlijk niet eens zoveel veranderd. Nou ja, buiten het internet gebeuren dan. Maar vaste tradities zullen altijd wel blijven. Zoals de sociale aspecten die voor een vereniging belangrijk zijn. En met wie we als Prins het 55 jarig jubileum vieren in 2018 is nog maar een vraag. Maar er komt ook hopelijk een tijd dat er het elfde lustrum 11×11 gevierd gaat worden.´t is tenminste ondenkbaar dat de Heikneuters dan niet meer zouden weten wat feesten en plezier maken is. We zullen ´t daarom maar volop blijven demonstreren, zodat geen enkele volgende generatie de kans krijgt om ´t af te leren. De vraag van 'hoe zit dè nu precies', is dus ´n beetje ingewikkeld want als men ´t over de carnaval heeft spreekt men van seizoenen. Carnaval 1962 is dus seizoen '61 -'62. In 1962 is de carnavalsvereniging opgericht. De aanleiding voor dit initiatief was dus in 1961. Echter in 1962 was er nog geen Prins. De eerste Prins was er in 1963.

Zo zit dat dus!

Auteur Jan Jansen met wat aanvulling van Piet van Uden.